صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد یا یونیسف می‌گوید که نزدیک به ۹۰ درصد مردم افغانستان در آستانه فقر قرار دارند.

نماینده یونیسف در افغانستان در یک نشست خبری می‌افزاید که فقر و تنگ‌دستی اثر مستقیم بر کودکان در افغانستان داشته است و از همین رو ۱.۶ میلیون کودک ناگزیر شده‌اند تا برای تامین هزینه خانواده‌های‌شان کار‌های شاق را انجام بدهند.

فرانک اکیزا نماینده صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد در افغانستان، گفت: «تقریباً ۱.۶ میلیون کودک در افغانستان کار‌های شاقه انجام می‌دهند و کودکان پایین‌تر از شش سال برای این‌که بتوانند مقداری غذا برای خانواده‌های‌شان تهیه کنند، کار می‌کنند.»

با این حال، سخنگوی دولت افغانستان چالش‌های اقتصادی در کشور را نتیجه تحریم‌های جهان بر افغانستان می‌داند.

آقای مجاهد گفت: «اعمال فشارها از طرف کشورهای که داعیه حقوق بشر را دارند و چنین گزارش‌ها را هم آنان تهیه می‌کنند، خودشان به گونه مستقیم در این فقر و مشکلات مردم دست دارند.»

به گفته نماینده یونسیف، انتظار می‌رود که در سال ۲۰۲۳ نزدیک به ۲. ۳ میلیون کودک با سوءتغذیه حاد روبه‌رو شوند و بیش از ۸۷۵ هزار کودک دچار به سوءتغذیه حاد در کشور، به درمان نیاز دارند. او همچنان آمار می‌دهد که احتمال دارد ۸۴۰ هزار زن باردار و مادران شیرده نیز دچار سوءتغذیه حاد شوند.

در همین حال، صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) از ممنوعیت دانش‌آموزان دختر از رفتن به مکتب‌ها نیز انتقاد می‌کند.

یونیسف می‌گوید بیش از سه سال می‌شود که دختران دانش‌آموز بالاتر از صنف ششم در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند، و از امارت اسلامی خواسته تا به دختران نیز فرصت رفتن به مکتب‌ها را بدهد.

به گفته فران اکیزا، نماینده صندوق پشتیبانی از کودکان سازمان ملل در افغانستان، در گذشته آموزش و پروش یک نماد امیدبخش در افغانستان شمرده می‌شد، اما اکنون بیش از سه سال می‌شود که دختران بالاتر از صنف ششم از رفتن به مکتب‌ها باز مانده‌اند.

آقای اکیزا گفت: «حق یادگیری کودکان مورد حمله قرار گرفته است. بیش از سه سال است که دختران در سراسر افغانستان از حق آموزش محروم شده‌اند. ابتدا به دلیل کووید-۱۹ و سپس از ماه سپتمبر سال ۲۰۲۱ میلادی به علت ممنوعیت رفتن شان به مکتب‌ها.»

از سویی هم، آقای مجاهد، در حالی که حق آموزش را برای دختران مهم می‌پندارد، از نهادهای مسوول می‌خواهد تا در این باره توجه کند.

آقای مجاهد در این باره به طلوع‌نیوز گفت: «ارگان‌های مربوط که در این راستا کار می‌کنند امید است که این معضله را زود حل بکنند و راه‌های حل پیدا شود و واقعا هم این یک مشکل است و باید حل گردد و اطفال ما از علم و آموزش آگاهی پیدا بکنند و زمینه‌سازی صورت بگیرد.»

در همین حال، برخی از دانش‌جویان از دولت می‌خواهند که دروازه‌های مکتب‌ها را به روی آنان بازگشایی کند تا آنان نیز همانند پسران سرگرم آموزش شوند.

بهاره رحیمی دانش‌آموز صنف دوازهم، گفت: «خواست ما از حکومت افغانستان این است که هرچه زودتر دروازه‌های مکاتب را بروی دانش‌آموزان دختر باز کنند چرا که زنان و دختران نیمی از پیکر جامعه می‌باشد و نزدیک به دو سال است که ما از تعلیم باز ماندیم.»

ثریا پیکان، فعال عرصه حقوق بانوان، گفت: «درس و تعلیم، کار و آموزش حقوق ابتدایی است که باید هر عضو جامعه هم از زن و مرد داشته باشد.»

این در حالیست که دولت افغانستان درباره بازگشایی مکتب‌های دختران همواره گفته است که روی یک طرح کار می‌کند، اما با گذشت دو سال هنوز کار نهایی این طرح به پایان نرسیده است.

منبع