زنان مهاجر افغان امسال عید را در دیار غربت و قسماً بدور از اقارب و دوستان نزدیک شان تجلیل می‌کنند. دوری از وطن و خانواده حال و هوای خوش عید را از آنها گرفته است.

مهاجران افغان در دیار غربت هم عید را تجلیل می کنند، اما نه با آن شادی و خرمی که در وطن خویش داشتند. اکثر آنها، به ویژه زنان، به خاطر نداشتن امکانات اولیه تجلیل از عید و همچنان اقامت در اتاق های کوچک، مجبور اند دید و بازدید های خود را محدود بسازند و تنها به تبریکی های ساده بسنده کنند.

شمسیه زمانی نام مستعار زنی است که عید را در پاکستان بدور از خانواده و دوستان نزدیک خود تجلیل می کند. او تنها از طریق تماس ویدیویی شادی عیدانه خود را شریک می‌سازد.

شمسیه سال های قبل در وطن با شوق و اشتیاق عید را در کنار اقارب و خواهر خوانده های خود تجلیل می کرد. حالا تنها خاطرات خوش تهیه سفره عیدی، حنا کردن دست و بودن در حلقه عزیزان برایش باقی مانده است.

مینا عظیمی نزدیک به دو سال است که مهاجر شده و به خصوص از دوری مادر و خواهرش غمگین است. این دختر خانم دونده ماراتون و اسکیت پلییر، عید سعید فطر را در دیار مهاجرت و برخلاف سال‌های قبل دور از مادر و خواهرش سپری می‌کند.

او عیدهای گذشته و غذاهای مورد علاقه‌اش را که مادرش در روز عید می‌پخت به یاد می آورد. مینا که سه روز عید را مرخصی دارد می‌گوید: «قرار است بروم با پدر و برادرم که در منطقه‌ی دیگری از اسلام آباد پاکستان زندگی می‌کنند عید را تجلیل کنیم.»

خانم مینا مدت یک ماه می‌شود در پاکستان با سعی ‌و تلاش‌ شغلی را پیدا کرده که بتواند هزینه زندگی خود را پرداخت کند. او در روز های آخر هفته به ورزش خود ادامه می دهد.

طالبان پس از به قدرت رسیدن دوباره در افغانستان، محدودیت های زیادی را برای زنان و دختران وضع کردند. در های مکاتب و دانشگاه ها به روی دختران بسته شده و زنان در بعد گسترده ای از حق کار محروم شدند. شماری زیادی از افغان ها مجبور به ترک وطن گردیدند. به ویژه زنان تحمل مشکلات در دیار غربت را نسبت به زندگی محدود در چهاردیواری خانه در افغانستان را ترجیح داده اند.

منبع