خان حیدر آرین، جوان افغان در ولسوالی «اچین» در یکی از روستاهای مرزی ولایت ننگرهار برای صدها کودک دختران و پسران یتیم یک مرکز آموزشی ایجاد کرده است.
ولسوالی اچین در امتداد خط دیورند بیش از یک دهه شاهد خشونت مرگبار گروه‌های مختلف مسلح بوده است.
ارتش آمریکا در ۱۳ آوریل ۲۰۱۷ یکی از پرقدرت‌ترین سلاح‌های غیرهسته‌ای را که تاکنون استفاده کرده در این منطقه بکار گرفت و یک مجموعه تونل داعش را با بمب موسوم به «مادر بمب‌ها» هدف قرار داد که قدرتی معادل ۱۱ تن مواد منفجره داشت که بیش از ۹۰ شبه نظامی را کشت.
جنگ کودکان زیادی را در این ولسوالی یتیم گذاشته است که در کنار سایر مشکلات از امکانات رفتن به مدرسه محروم شده‌اند.
خان حیدر آرین به بی‌بی‌سی گفت که با مشاهده این وضعیت تصمیم گرفت از تحصیلات در رشته ماستری دست بکشد و در عوض امکانات خود را برای ساختن یک کورس آموزشی هزینه کرد.
او می‌گوید حالا تعداد کودکانی که به این مرکز آموزشی می‌آیند به چندین صد کودک رسیده است.
او می‌گوید «بیچارگی کودکان یتیم» در روستای خودش و روستاهای همجوار مسیر زندگی‌اش را تغییر داد:
«من از رشته حقوق دانشگاه شیخ زاید از ولایت خوست فارغ شدم. اراده داشتم که تحصیلاتم را در مقطع ماستری ادامه بدهم، اما هنگامیکه متوجه وضعیت کودکان در روستای خود شدم، دیدم که کودکان به‌ویژه پسران و دختران یتیم از آموزش محروم و دور مانده‌اند، این زمانی بود که تصمیم گرفتم از ادامه تحصیلات عالی برای مدتی دست بگیرم و زمینه آموزش به این کودکان را فراهم کنم، دست آنها را بگیرم و با قافله آموزش آنها را همراهی کنم.»
«روز اول که کورس آموزشی را باز کردم ۷۰ ‘کلدار’ و پنج شاگرد داشتم. برای آنها قلم و کتابچه خریدم و به آنها گفتم از فردا بیایید و کودکان یتیم و غریب را هم با خود بیاورید. با گذشت هر روز من قلم و کتابچه می خریدم و تعداد کودکان بیشتر می‌شد. پس از چند هفته تعداد شاگردانم از صد نفر بیشتر شد.»
«در ابتدا نگران شدم چون دیگر پولی نداشتم و نمیدانستم که هزینه قلم و کتابچه این کودکان را چگونه تامین کنم. به برادرم در آلمان گفتم چیزی در اختیار ندارم، برادرم گفت ادامه بدهید من پول می فرستم. با پولی که برادرم فرستاد این نیازمندی رفع شد.»
به گفته آقای آرین و بزرگان قوم در این منطقه، حالا تعداد شاگردانی که از روستاهای دور و نزدیک به این مرکز آموزشی می‌آیند، نزدیک به پانصد نفر شده است.
صنف/کلاس‌های درس او در ویرانه‌های یک مدرسه/مکتب دولتی قرار دارند که حالا مسئولان محلی تصمیم گرفته‌اند آن را باسازی و روند آموزش رسمی در این روستا‌ها را دوباره آغاز کنند.
خان حیدر آرین می‌گوید حالا جوانان و بزرگان قوم برای این هدف با او همکاری می‌کنند.
محمد علی جان، از بزرگان منطقه می‌گوید نقش خان حیدر در زمینه‌سازی برای آموزش صدها کودک یتیم سازنده و حیاتی بوده است و حالا مردم برای حمایت در کنارش حضور دارند.
او گفت در گذشته اینجا مشکلات زیاد بود، جنگ بود، بمباران بود اما حالا امنیت تامین شده است و دختران و پسران زیادی هستند که علاقمند به درس خواندن هستند و مشغول آموزش هستند هرچند تعدادی در فضای باز درس می‌خوانند:
«اینجا آموزش مجانی است و این دروازه همیشه بروی کودکان دیگر نیز باز است.»
محمد علی جان گفت: «بیش از دو صد دختر در این مرکز آموزشی مشغول آموختن، خواندن و نوشتن هستند.»
اما ممنوعیت طالبان برای ادامه آموزش دختران بالای صنف ششم به دغدغه اصلی تمامی نفوس افغانستان و نگرانی جامعه جهانی شده است و هنوز روشن نیست که این ممنوعیت چه زمانی برداشته می‌شود؟
در حال حاضر در این مرکز آموزش به صدها کودک، ریاضی، ساینس/علوم، زبان پشتو و انگلیسی تدریس می‌شود.
آقای آرین و همراهانش در نظر دارند این کودکان را برای ادامه آموزش در صنف شش تا هفت آماده کنند.
مسئولان محلی در اچین گفته‌اند تلاش می کنند که مکاتب ویران شده این ولسوالی را ترمیم کنند و کودکان را تشویق کنند که به مدرسه‌ها بپیوندند.
Be the first to comment on "چگونه صدها کودک افغان در منطقه‌ای آموزش می‌بینند که زمانی هدف «مادر بمب‌ها» بود؟"