مردم در برخی ولایات به ویژه در مناطق دور افتاده و ولسوالی‌ها در جنوب و غرب افغانستان از کمبود شدید پزشک زن شکایت دارند.
ساکنان برخی از ولسوالی‌ها می‌گویند که در مناطقی پیشتر پزشکان زن استخدام شده بودند، در حال حاضر هیچ دکتر متخصص زن وجود ندارد.
نظر به آمار ارائه شده از سوی حکومت طالبان که حدود پنج ماه پیش منتشر شده است از جمله ۴۰۰ ولسوالی (شهرستان) افغانستان تنها در ۹۰ ولسوالی شفاخانه فعال وجود دارد و در حدود ۳۱۰ ولسوالی هیچ دکتر متخصص زن وجود ندارد.
در جریان تهیه این گزارش تلاش کردیم تا از مقام‌های وزرات صحت عامه طالبان بپرسیم که این کمبود را چگونه حل خواهند کرد ولی پاسخی حاصل نشد.
نبود پزشک زن در مناطق روستایی حالا از دغدغه‌های اصلی ساکنان ولایت غور در مرکز کشور شده است.
یکی از ساکنان غور که نمی‌خواهد هویت‌اش فاش شود، گفت: «مدتی می‌شود که فعالیت کلینک‌های سیار هم در برخی ولسوالی‌ها متوقف شده است. مراکز صحی که از سوی برخی موسسات [بین‌الملل] حمایت مالی می‌شدند، پس از توقف کمک‌های مالی، فعالیت کلینک‌ها نیز تعطیل شده است.»
او افزود که در شماری از ولسوالی‌ها قابله/ماما وجود دارد، اما در مرکز ولایت تنها یک دکتر زن متخصص کار می‌کند.
یک زن که در مرکز غور زندگی می‌کند گفت: «بیماران ولادی نسایی که مشکل پیچیده داشته باشند از ولسوالی‌های دور دست به مرکز غور و یا هم به شفاخانه مرکزی ولایت بامیان فرستاده می‌شوند. اما این روند گاهی اوقات خالی از خطر مرگ مادر و نوزاد نیست.»
در ولسوالی لعل و سرجنگل غور که جمعیت آن تقریبا نیم جمعیت کل این ولایت را تشکیل می‌دهد تنها یک مرکز صحی فعالیت دارد اما این مرکز هیچ دکتر زن ندارد.
مردم ولسوالی باغران در ۲۱۰ کیلومتری مرکز ولایت هلمند، می‌گویند هنوز هم برای درمان بیماری‌های بسیار عادی مجبورند برای رسیدن به شفاخانه بست در هلمند ساعت‌ها سفر کنند.
یک باشنده باغران گفت در این ولسوالی حتی قابله/ماما نیست که به مشکلات ابتدایی بیماران ولادی نسایی رسیدگی کند. او افزود که «برخی مناطق باغران به حدی وسیع است که بامداد موتر/ماشین حرکت کند، شام به شهر لشکرگاه می‌رسد.» او از حکومت طالبان می‌خواهد که برای رفع مشکلات بیماران زن یک دکتر زن به این ولسوالی بفرستد.
همچنان مردم در ولسوالی‌های دوردست ولایت ارزگان نیز می‌گویند از کمبود خدمات صحی و و نبود دکتر زن به ستوه آمده‌اند.
جمعیت ارزگان حدود ۱/۵ میلیون نفر تخمین زده شده است. در سراسر این ولایت تنها ۷۰ مرکز صحی فعالیت دارد، یعنی برای هر ۲۱ هزار نفر یک مرکز صحی با امکانات و کارکنان کم.
محمد الله روحانی، رئیس صحت عامه حکومت طالبان در ارزگان، ایرادها در مورد کمبود مراکز صحی را می‌پذیرد اما می‌گوید دو متخصص نسایی ولادی زن در این ولایت مشغول کار هستند.
با روی کار آمدن طالبان در آگست ۲۰۲۱ بار دیگر قوانین سخت‌گیرانه و شدیدی بر زنان وضع شده است. از جمله اینکه هم زن شاغل و هم زن بیمار مجبورند با محرم باشند. اگر دکتر متخصص زن در ولسوالی کار کند قوانین وضع شده از سوی طالبان ایجاب می‌کند که با محرم (شوهر برادر و یا پدر) همواره همراه باشد.
کمبود
مردم در برخی ولایات به ویژه در مناطق دور افتاده و ولسوالی‌ها در جنوب و غرب افغانستان از کمبود شدید پزشک زن شکایت دارند.
متخصص زن و عدم علاقمندی پزشکان برای کار در مناطق دور دست و روستایی شکایتی است که از گذشته وجود داشته است. پیشتر گل محمد عثمان، رئیس شورای طبی حکومت طالبان نیز گفته بود که کمبود و نبود دکتر زن در مناطق روستایی یک مشکل عمده برای ساکنان محل است.
به گفته اقای عثمان: «در شهرهای بزرگ مانند کابل، قندهار، هرات، مزار شریف و برخی شهرهای دیگر به تعداد کافی
مردم در برخی ولایات به ویژه در مناطق دور افتاده و ولسوالی‌ها در جنوب و غرب افغانستان از کمبود شدید پزشک زن شکایت دارند.
متخصص زن وجود دارد. اما متاسفانه در مناطقی که از آموزش محروم نگه داشته شده‌اند، آنجا پزشکان زن وجود ندارد. پزشکان زن تنها در بخش ولادی نسایی تخصص دارند. در بخش‌های دیگر که اشد نیازمندی دیده می‌شود مانند گوش و گلو، عقلی عصبی، داخله و جراحی دکتر متخصص زن وجود ندارد.»
Be the first to comment on "افزایش شکایت مردم؛ بیش از ۳۰۰ ولسوالی افغانستان پزشک زن ندارد"